Met N. Ph. O. en solisten Glorieus concert van "Soli Deo Gloria"
Overzicht van het concert van "Soli Deo Glora" met het Noordhollands Philharmonisch Orkest en solisten in de Grote Kerk. Uitgevoerd werd het oratorium "Elias" van Felix Mendelssohn Bartholdy.
HOORN - Sinds Heinrich Schütz is er bijna geen componist van enige importantie geweest, of hij achtte het aan zijn standing verplicht een of meer Oratoria te schrijven. Zetten de werkelijk groten onder hen zich aan deze zware opgave, dan ontstonden er kunstwerken, die waarlijk tot de monumenten der toonkunst mogen worden gerekend. Het Oratoriumzingen was en is mede daardoor nog steeds een zeer gewilde vorm van musiceren, niet alleen voor de vakmensen, maar ook voor de amateurs.
Kort na de laatste wereldoorlog leek het, of men van een Oratoriumcrisis moest spreken. Naast financiële moeilijkheden (o.a. nog weinig gesubsidieerde orkesten) gaf men de schuld aan het veranderde tijdsbeeld en de daarmee gepaard gaande mentaliteit. Die zou een aversie hebben gekweekt om met lange japonnen of gesteven boordje in massaal verband op het podium aan te treden.
"Soli Deo Gloria", de christelijke gemengde zangvereniging van de goede stad Hoorn, schijnt daar geen last van te hebben. Ze heeft ons al eens meer op dergelijke muziek verrast, o.a. "Bachs Johannes Passion" en "Ein Deutsches Requiem" van Brahms. Gisteravond traden haar leden aan, keurig geïniformeerd in de Grote Kerk, om de vele toehoorders te laten genieten van het Oratorium "Elias" van Felix Mendelssohn Bartholdy. Men moet bij het beluisteren van dit werk het klankbeeld van Bach's of Handel's Oratoria volkomen terugdringen, omdat Menndelssohn als kind van zijn tijd vanuit een totaal andere gevoelswereld zijn werk concipieerde, n.l. de Romantische. En dan komt men tot de conclusie, dat in die sfeer ook een volwaardig kunstwerk in dit genre kan worden gecomponeerd. De koren en soli variëren van hoogdramatisch tot innig lyrisch.
Het koor heeft die verschillende stemmingen uitstekend aangevoeld. Onder de beproefde leiding van Meindert Boekel zong men met volledige overgave, een enkele keer misschien te enthousiast, zodat bij de heren de grens van beschaafd zingen bijna tot op het randje werd overschreden. Daarnaast liet men ook staaltjes horen van prima koorzang, bijv. in "Wer bis an das Ende beharrt, die wird selig". De prachtige orkestratie, door Mendelssohn op de daartoe geschikte momenten illustratief uitgewerkt, en door het Noordhollands Philharmonisch Orkest prima uitgevoerd, droeg daartoe het zijne bij.
KEUR VAN SOLISTEN
Een keur van solisten was present, om de uitvoering tot een succes te maken. Over de sopraan Heleen Verkley, die men al eens eerder hier ter plaatse heeft horen zingen, behoeft weinig meer gezegd te worden. Ook nu weer voldeed ze aan de (hoog) gestelde verwachtingen. Evenzo de alt Sybille Raaphorst en als primus inter pares David Hollestelle. Hij zorgde als Elias in de samenzang met Die Witwe (sopraan) voor een der hoogtepunten van de uitvoering. De aria: Höre Israel, eveneens voor Heleen Verkley werd gezongen: om nooit meer te vergeten. Sybille Raaphorst excelleerde in de arioso "Weh ihnen". De tenor Jan Dittmeyer, de "nieuweling", beschikt weliswaar niet over een bijzonder volumineus geluid, maar heeft een zeer aangename stem, die hij muzikaal gebruikt.
Rest bij de solisten nog "Der Knabe", die volgens het bijbelverhaal door Elias wordt uitgezonden, om te zien of er al regen op komst is. Die rol was toevertrouwd aan de Hoornse jongenssopraan Peter Robert. Hij zong met helder geluid. En als we bedenken, dat zijn stem heel dicht aan de mutatie toe is, mogen we hem een enkele onzuiverheid in de hoge noten niet kwalijk nemen.
Hij verdient een compliment, omdat hij zich te midden van zovele artiesten van naam, een compleet orkest en groot koor zo dapper van zijn taak heeft gekweten. Rest nog te vermelden, dat een dubbelkwartet van de Nederlandse Radio Unie zeer homogeen van klank prachtig heeft gezongen met een eervolle vermelding voor de dames.
